کد مطلب:33710 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99
در خصوص این بحث یك نكته ناگفته مانده است كه باید بر مباحث پیشین افزوده شود:
باری دایره و شیوه ی امر به معروف و نهی از منكر بسیار فراتر از آن است كه فی المثل در خفا كسی را كه مرتكب كار زشتی شده است، نهی كنند. البته این امر نیكوست. حساسیت داشتن نسبت به یكدیگر از وظایف مسلمین است كه باید ترویج گردد. ولی مساله ی امر به معروف و نهی از منكر در زمان ما به یك مساله ی اجتماعی- فرهنگی بسیار جدی تبدیل شده است. و اعماق آن به عرصه ی فلسفه ی سیاسی به مفهوم دموكراسی، حزب و انواع آزادی ها می رسد. تا كسی در این زمینه ها ذهن روشن و مبنای محكمی نداشته باشد، امر به معروف برای او معنا و مجرای روشنی نخواهد داشت. در روزگار ما امر به معروف و نهی از منكر به دلیل آگاهیهای سیاسی مردم دقیقا جنبه ی سیاسی دارد و در عمل فردی خلاصه نمی شود. هم امتی كه امر به معروف می كند، یك عمل سیاسی انجام می دهد و هم حاكمی كه باب امر به معروف را باز می گذارد یا می بندد. و همه می دانیم كه حكومت و سیاست كاملا با ساختار یك جامعه تناسب دارند. یعنی امكان ندارد جامعه ای آزادیخواه باشد، اما حكومتش استبداد پیشه كند، یا بر عكس. این دو مقوله كاملا از یكدیگر تاثیر می پذیرند. لذا شناختن و انجام این فریضه ی مهم در زمان حاضر پیچیدگی هایی دارد كه اهل فضل و فرهنگ اولا باید آنها را روشن كنند و ثانیا باید به آن عمل نمایند.